Rope Artik inanmiyorum

Bugün bavullarımı gitmek için topladım
ve askılarım boşaldıkça hatıralar canlanıyor
Buruşmuş kağıtlar, okunmamış şarkılar
Rafların arkasında çocukluğum saklanıyor
Bilirsiniz ait olmamışlık hissi ceplerimde
Kimseye güvenmiyorum zor günümde dertleşecek tek bi dostum yok bile yoktu rehberimde
öyle olsun..
Neyse ki kirlettiğim bu sayfalar benimle
şşş biraz daha sakin..
Belki duvarlarla bir kez daha konuşmam
Sen beni tanıyorsun inançlıyım fakat artık çıkamıyorum
Gözlerimde büyüttüğüm yokuştan
Anlamak zor olsada bir şekilde alıştım
Ve savunduğum doğrularda yanlışlara karıştı
Kibir ve egolardan uzaklaşmak istiyorum, sende kalsın sana daha fazla yakıştı
Evimde duramıyorum nedensizce dar geliyor duvarlar
Ve birde uymak istemediğim sikik kurallar
Dünyada 2 tane rol var, güce itaat edenler ve karşısında duranlar
Sırtımda tükenmişlik hissi var bunu taşımaktan yoruldum
ilk durakta inmeliydim belkide
İnsanlar eğlenmeyi bekliyolar mutsuzluğun sırası değil
Çık sahneye hünerlerini sergile
Saklamak zorundasın göz yaşların ıslatırken bir kaldırım taşını
Doldurdun bu dünyanın 3 te 1 lik yaşını
Devamı yok perde kapandı
Daha da fazla çatmalısın kaşını
Bu garip cehennemde yapılamayacak hiç bi şey yok
Yeter ki bir saniye gözlerin kararsın.
Benim küçük dünyam için yeterince zararsın
Sen, söylediğim en utanç verici yalansın.
Kuruluyorum güzelliğini doğa üstü sananlara
Bir avuç deste için gerçekleri satanlara
Artık inanmıyorum doğrular ve yalanlara
Selam olsun bugün etrafımda kalanlara
Nereye gittiğimi bilmeden, arkama dahi bakmadan uzaklaşmak istiyorum çok sevdiğim şehirden
Dinlerken ağladınız şarkılarda ciğerlerimi bıraktım daha fazla istediniz
Sanki kalbim demirden şimdi konuş benim yerime sence kolay mıydı uzaklaşmak evinden
Nereye kadar döner sence kırık değirmen? bilmiyorum
Senin gözlerinde insan mıyım, neyim ben?