Kodes Daral

Kahretsin darmaduman küllerim deşik delik deşik bunalımdan bunalıma vururum kendimi bedenimi tanımam darp edip sıkıntı başlar damarlarımdan haşlar ürkek ruhumu taşlar kapanırım odama yolarım saçları başları bitmez gözümde yaşlar ordan bakıpta olmaz beni bana sor acılar kor gibi yüreğimde sebebimde asabiyetimi kurban jilet izleri nedenimde taşıyor sabrım bazen şahsen dayanamaz oldum silahı çekipte dayarım kafama bir son mu versem kaçıp bu sersem kahpe hayata üstüme üstüme geliyor herşey anlatacak bir şey yok çok şey dört yanımda kumpas geçsem kumpası yollarımın hiçbiri çıkmaz uçurumun ucuna itiyorlar beni ölümün yanı başındayım gör hadi tutunacak hiçbir dalım kalmadı boşluk bomboş ayağımın altı değerin dostu hiçkimsenin hiçkimseye dostun olmasın benim güvenimi bitirdi sahte çocukları gördüm hepsini birbir oyunların nedenini bilemeden hergünümde kal insan yer bu çakallar yamyam oldumu faydan ben senin eserin her zamanki gibi terk edip gidin