Yola Düş Beni Unutma

Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat onikiyi vurduğu zaman
Beni beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Seni yaşar ve seni düşünürüm
Hayal içimde perişan yürürüm
Sende karanlığın sustuğu yerde
Beni beni unutma
Desem ki vakitlerden bir nisan akşamıdır
Rüzgarların en ferahlatıcısı senden esiyor
Sende seyrediyorum denizlerin en mavisini
Ormanların en kuytusunu sende gezmekteyim
Senden kopardım çiçeklerin en solmazını
Toprakların en bereketlesini sende sürdüm
Sende tattım yemişlerin cümlesini
Desem ki
Sen benim için hava kadar lazım
Ekmek kadar mübarek
Su gibi aziz bişeysin
Nimettensin , nimettensin
Desem ki;
İnan bana sevgilim inan
Evimde şenkliksin bahçemde bahar
Ve soframda en eski şarap
Ben sende yaşıyorum
Sen bende hüküm sürmektesin
Bırak ben söyleyeyim güzelliğini
Rüzgarlarla, nehirlerle, kuşlarla beraber
Günlerden sonra bir gün şayet sesini fark edemezsen
Rüzgarların nehirlerin kuşların sesinden

Fakat yine üzülme müsterih ol
Kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini
Ve neden sonra tekrar duyduğun gün sesimi gök kubbede
Hatırlaki mahşer günüdür
Ortalığa düşmüşüm seni arıyorum
Beni beni unutma
Beni beni unutma
Beni beni unutma