Şivan Perwer Helepçe Ağıtı

Wezê daketim kel û kaşxanan
Wezê daketim serê birc û van dîwaran
Wezê bi ser kela dilê xwe de mijûl ji xeman û kulan û derdan birîn in ax de wey lo lo lo wey lo…
Dîsa bombe û baran e
Her derê girtî mij û dûman e
Dîsa nale-nala birîndaran e
Dengê dayika tê li ser lorikê wan e
Bavik bi keder xwe davêjine ser zarokan e
Lê zarok mane bê nefes, bê ruh û bê can e
Ax birîndar im wey lo lo lo wey lo…

Hey lê lê…. wey lê lê… Ferman e ûy… hawar… hawar…
Dîsa li me ferman e
Li jor tête gire-gir û hume-huma bavirok û têyaran e
Her der xistiye nava agir û mij û dûman e
Li jêr tête qîre-qîra zarokan, hawara dayik û bavan e
Dîsa dîrok xwe nû ve dike weke carek ji caran e
Weke Diyarbekir, weke Palo û Gênc û Agirî, Dêrsim
Weke Mahabat û weke Berzan e
Îro dîsa li Deşta Silêmaniyê, li kêleka Hendirê, li bajarê helebçê
Fermana me Kurdan e, ferman e, ferman e…

Dîsa hatin qelandin zarok û zêç tev dayik û bavan e
Ax hawar… li me ferman e… li min ay… ax birîndarê we me, li min oy…

Erê hey lê lê… Here hey lo lo…
Hawar Kurdno hûnê bikin bilezînin
Hûnê kaxiz û pênûsekê bibînin binivsînin
Dinya alemê pê bihesînin
Serok û rêberên Kurda li hev bînin
Bila yek bi yek bin ji halê me Kurdan re tiştekî ji dinyayê re binnivsînin
Bila xelq û alema pê bihesînin
Da ku çarekê ji halê me Kurdan re bibînin
Me ji bin vê bindestiyê derînin hawar hawar…
Heyfa Kurdistan ku îro dişewitînin
Agir li serê me Kurdan dibarînin ax de ay ay… lo lo ax de li min birîndarê we me…,

Şivan Perwer Halepçe Türkçe Sözleri
Ben kalelere, köşklere indim…
Ben burçların zirvesine, o duvarlara indim
Ben kaynayan kalbimin üstündekiler; kederler, irinler, dertler ve yaralardır ah, vay oğul, vay oğul
Yine bombalar yağmur,
Her yeri sis vu duman kaplamış
Yine yaralıların inim inim iniltileridir.
Annelerin sesleri geliyor onların ninnileri üzerinde
Baba kederle kendini çocukların üzerine yatırıyor
Lakin çocuklar; nefessiz, ruhsuz ve cansız durmakta…
Ah yaralıyım vay oğul, oğul, oğul. Vay oğul

Ey kızım kızım… Vay kızım kızım… Fermandır oy… İmdat! … İmdat!
Yine bize fermandır!
Yukarıdan jetlerin gümbürtüleri, homurtu (sesleri) geliyor.
Her yeri ateş, duman ve sis içinde bırakıyor.
Aşağıdan ise çocukların çığlıkları, anne babaların
imdatlarının (sesleri) geilyor
Tarih yine kendini tekrarlıyor ; zamanlardan bir zaman gibi ( her zamanki gibi)
Diyarbakır gibi, Palu, Genç , Ağrı ve Dersim gibi
Mahabat gibi ve Berzan gibi
Bugünkü tekrar Süleymaniye ovasında, Hendir’in kenarında, Halepçe şehrinde…
Biz Kürtlerin fermanıdır, Fermandır, fermandır…

Yine gelip kızarttılar çocukları, kadınları, bütün anne ve babaları…
Ah imdat!… Ferman bizedir… Ban ayy! Ah! Yaralınızım ben… Oyy bana…

Evet ey oğul oğul. Git ey oğul oğul…
İmdat! Kürtler siz acele etmelisiniz.
Siz, bir kâğıt ve kalem getirip yazın:
Dünya alemi bundan haberdar edin (duyurun)
Kürtlerin rehberlerini, başkanlarını barıştırın
Evet… birlik olsunlar. Biz Kürtlerin hali için dünyaya bir şeyler yazsınlar.
Evet… alemleri, halkları haberdar etsinler
Biz Kürtlerin haline bir çare bulsunlar diye…
Bizi bu esaretten çıkarsınlar imdat! İmdat!
Yazık, Kürdistana ki bu gün yakıyorlar…
Biz Kürtlerin başına ateş yağdırıyorlar ah da ayy ayy! Yaralınızım sizin!