Rope Mayıs 6

Seni tekrar yazabilecek kadar gücüm yok vedama hoşgeldin
Hiç sevmediğimi düşünürdün her zaman bu yüzden mi boşverdin?
Çok yere düştüm kalkamadım sen yanımda olsan koş derdin
Sana verecek bir kalbim kalmadı üzgünüm ellerim boş geldim.
Gittiğin o günde kalmışım hala sen dizlerimde dermandın
Tekrardan sana geliyorum aç kalbini bana orda bi yer var mı
Herkes sağ çıkabilmiş bu bataklıktan geriye bi ben kaldım
Bir tek seninle konuşamadım ama bütün kağıtlara dert yandım
Aramıza ördüğün şu duvarlardan çiçekler açıyor görmen gerek
Sana anlatacak çok şeyim var ama her şeyden önce dönmen gerek
Dünya sandığın kadar masum değil masallarda adil kazanır
Seni sensizken çok anlattım ama eğer gelirsen tarih yazarım.
Şu insanlar acıyorlar gibi bakıyorlar bana ben yıpranmışım
Zarar vermişiz sevgimize seni kendimden bile kıskanmışım
Yazdıklarım hiç geri getirmemiş nefret etmişim hırslanmışım
Mayıs ayının yağmurları yağıyor yine kendi başıma ıslanmışım
İçimde herkesten karanlığım uzaklaş gökyüzü hep mi siyahtan
Fotoğraflarını yaktım dedim ama kendimi yakarım resmini yakmam!
Çok sarhoştum yalan söyledim belki de bunlar nefsi müdafam
Gel yeniden başlayalım defterler kapanmış eski bu dava
Geçirebildiğiniz o güzel günleri hiç yaşanmamış sayacaklar
Yalandan bi bez parçasıyla açtıkları yaraları saracaklar
Sevgiyi bir kaşıkla veriyorken kepçesiyle geri alacaklar çok sevildiğini yada öylemiş, geçiyormuş gibi sanacaklar
Güzel seven bütün insanlar yine yanlış kalplere kanacaklar
Yazdığın mektubu attım dedim, seninle bir daha olmaz dedim
İçimde herkesten karanlığım uzaklaş hasret bunaltır dedim
Açılmış beyaz sayfalar kadar temizsin üstünü kirletemedim
Aynı filmi tekrar izlemeyecektim kalbime söz dinletemedim
Benim hayallerim çok kırıldı gel! ömrümüzde yalan olsun
Yeterki ahirette karşıma çık geçtiyse hakkım haram olsun
Yıllar çok şeyi değiştirebilir yazdıklarında silinebilirmiş
Bazen kalmayı çok istesen bile yüzüne bakmadan gidilebilirmiş
6 yıl önceye önceye geri dönebilsek keşke tam o günler huzuru tattım
İnsanı aşk değil gurur yakarmış ne garip ben gururu yaktım
İnan ki olmayışın bile sorun değil ben seni sensizken sevdim
Eskisinden de hareketliyim ama mevzu sen olunca duruldum arık
Sana gözyaşıyla gelenler elbet bir tebessümle gidecekler
İz kalmadığını düşünürler lakin bütün odalara sinecekler
Belki de son kez yazıyorum artık sana bahsedemem yorulduğumdan
Kalbimde bi şişlik varmış minnik ellerinin soğukluğundan
Yerin başım gözüm üstündeyken nasıl oralardan düşebiliyorsun
Seni kendinden daha çok seven bi kalbim var ama üzebiliyorsun
İnsanlar bazen nefes alıp verirken bile ölebiliyormuş
Ben yanıp yanıp kül olmuşum sen en azından gülebiliyorsun!
Tanrımdan tek dileğim 7.kez yazdırmasın artık bunu
Eski Onuru arayanlar varsa eğer yerimde bir yangın bulur
Dün geceden çok sallanmışız o yüzden bakışlar baygın durur
Sen sevgimizden harcarsın zaten ceplerinde kalsın gurur.