İbrahim Dizlek Eda Doğanay-Gurbet

Oy benim güzel anam
Yoksul ömrümün zenginliği
Memleket kokulum benim.
Yine bugün dertlerime bir dert ekledim
Çaresiz derdimi omuzlarıma yükledim.
Derdime ortak olacak bir dost bekledim.
Hallarımı halsız eyledi gurbet anam
Helal soframın tadı tuzu anam.
Benim gibi gurbette ağlayan çoktur.
Bu gurbet ellerde hasret çekmek zordur.
Sabırla çizilmiş yoluna kurban olduğum
Gel diyorsun ama sılaya gelmeye imkanım yoktur
Dünya üzerindeki tek gerçek sevdam
Darlık gördüm dara düştüm darlık gördüm
Ne bir huzur buldum dünyada ne bir varlık gördüm
Her nere baktıysam ayrılık gördüm
Dillerimi dilsiz eyledi bu gurbet anam
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Gitme oğul gitme bu gece kal
Ayrılıkta geri gelmeyen ne var
Kavuşmamız şayet nasip olmazsa
Dönüşte topraktan sorarsın beni
Zalım olma gel
Tez gel sana kurban olam
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Cennet yüzlü yüreği hasret dolu anam
Sakın ola ki sözlerimi şikâyet belleme
Oğul diye üzülüp kendini harap eyleme
Senden başka kim çare olur halime
Çile yağmurunda duldasız bıraktı beni gurbet anam
Yoksulluğun gözü kör olsun
Gurbet duvarsız zindan benzer
Mevsimleri hazansız bahara benzer
Yüreğim kaynamış kazana benzer
Ateşimi külsüz eyledi zalim gurbet anam
Sevda ile sıvadım hasret duvarını
Yoksulluk yüzünden kabul eyledim gurbetin varını
Kiminle bölüşeyim ömrümün zararını
Dertlerimi dermansız eyledi gurbet anam
Zorda kaldım zarar ettim zorda kaldım
Yüreğimi alev alev yakan harda kaldım
Perişan oldum gurbet elde darda kaldım
Evimi barkımı çulsuz eyledi gurbet anam
Yolumu yolsuz eyledi
Halımı halksız eyledim bu zalım gurbet anam
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
Gurbet eller salmaz belki dönmezsin
Al şu kalemimi mektup yazarsın
Bizi ayıranlar murat almasın oğul
Unutursan beni ahım çekesin
Zalım olma gel
Tez gel sana kurban olam