İbrahim Dizlek Eda Doğanay-Gurbet

Oy benim güzel anam

Yoksul ömrümün zenginliği

Memleket kokulum benim.

Yine bugün dertlerime bir dert ekledim

Çaresiz derdimi omuzlarıma yükledim.

Derdime ortak olacak bir dost bekledim.

Hallarımı halsız eyledi gurbet anam

Helal soframın tadı tuzu anam.

Benim gibi gurbette ağlayan çoktur.

Bu gurbet ellerde hasret çekmek zordur.

Sabırla çizilmiş yoluna kurban olduğum

Gel diyorsun ama sılaya gelmeye imkanım yoktur

Dünya üzerindeki tek gerçek sevdam

Darlık gördüm dara düştüm darlık gördüm

Ne bir huzur buldum dünyada ne bir varlık gördüm

Her nere baktıysam ayrılık gördüm

Dillerimi dilsiz eyledi bu gurbet anam

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Gitme oğul gitme bu gece kal

Ayrılıkta geri gelmeyen ne var

Kavuşmamız şayet nasip olmazsa

Dönüşte topraktan sorarsın beni

Zalım olma gel

Tez gel sana kurban olam

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Cennet yüzlü yüreği hasret dolu anam

Sakın ola ki sözlerimi şikâyet belleme

Oğul diye üzülüp kendini harap eyleme

Senden başka kim çare olur halime

Çile yağmurunda duldasız bıraktı beni gurbet anam

Yoksulluğun gözü kör olsun

Gurbet duvarsız zindan benzer

Mevsimleri hazansız bahara benzer

Yüreğim kaynamış kazana benzer

Ateşimi külsüz eyledi zalim gurbet anam

Sevda ile sıvadım hasret duvarını

Yoksulluk yüzünden kabul eyledim gurbetin varını

Kiminle bölüşeyim ömrümün zararını

Dertlerimi dermansız eyledi gurbet anam

Zorda kaldım zarar ettim zorda kaldım

Yüreğimi alev alev yakan harda kaldım

Perişan oldum gurbet elde darda kaldım

Evimi barkımı çulsuz eyledi gurbet anam

Yolumu yolsuz eyledi

Halımı halksız eyledim bu zalım gurbet anam

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Gurbet eller salmaz belki dönmezsin

Al şu kalemimi mektup yazarsın

Bizi ayıranlar murat almasın oğul

Unutursan beni ahım çekesin

Zalım olma gel

Tez gel sana kurban olam