Dursun Ali Erzincanlı Ashabı Muhammed

Ne zaman saadet asrını düşünsek

Arkadaşlarından o güzide ashabından biri ağlar kalbimizden

Önce sen ağlarsın

Abdullah Bin Mesud-a bana Kur-an oku demiştin

Ya Resulallah Kur-an sana indirilmişken sana mı Kur-an okuyayım demişti

Onu başkasındanda dinlemeyi de severim buyurmuştun

İbni Mesud İsa suresini okumuştu bir ayete gelmişti

Her ümmetten birer şahit

Onların üzerine de Habibim seni bir şahit olarak getirdiğimiz zaman

Onları hali nece olur

Şimdi yeter demiştin

İbni Mesud sana bakmıştı

Gözyaşların mübarek sakalıuna inmişti

Bir defasında ashabında Kur-an okuyordun

Sakının o ateştenki onun yakıtı insanlar ve taşlardır diyordu

Önünde oturan siyahi bir adam yüksek sesle ağlamaya başlamıştı

O ağlayışa Cibril inmişti semadan

Ya Resulallah huzurunda ağlayan bu zat kimdir demişti

Sen de Habeşli biri demiş ve onu övmüştün

Cebrail ise bu müjdeyi vermişti

Allah buyuruyor ki İzzet ver Celalime

Arş üzerindeki hakimiyetime Yemin ederimki

Dünyada benim korkumdan ağlayan bir kulun gözünü cennette çok güldüreceğim

Ne zaman Saadet Asrını düşünsek

Arkadaşlarından o güzide Ashabından biri hesap gününden korkar gönlümüzde

Şeddat bin Evs korkar yatağına girdiğinde

Sağına soluna döner durur uyuyamaz

Allah'ım der

Cehennem ateşi uykumu kaçırdı

Sonra kalkar sabaha kadar namaz kılar

Ebu Derda düşer gönlümüze

Keşke ailemin koçları olaydım da

Kendilerine misafir geldiğinde beni yedirseler di der

İmran Bin Husayn düşer gönlümüze

Keşke bir tepede kül olaydım da

Fırtınalı bir günde rüzgar savursaydı der

Ne zaman Saadet asrını düşünsek

Arkadaşlarından, o güzide Ashabından biri

Peygamber sevgisin öğretir bize

Ashabından biri sana gelmişti

Ya Resulallah demişti

Seni o kadar çok seviyorum ki

Aklıma geldiğinde gelip seni göremesem

Canım çıkacak gibi oluyor

Sonra ahireti düşünüyorum

Cennete girsem bile seninle birlikte olamayacağım aşağı mevkilerde kalacağım

Bu da zoruma gidiyor istiyorum ki orada da seninle birlikte olayım

Sen de kişi sevdiğiyle beraberdir buyurmuştun

Abdurrahman ibn sa'd anlatıyor Ya Resulallah

Diyorki birgün Ömer'in oğlu Abdullahla oturuken

Ayağı kasılıp kaldı

Ayağına ne oldu dedim

Şuradan itibaren bir sinir topladındı dedim

Bende dedimki en çok sevdiğin insanın adını anda iyileşsin

Ya Muhammed dedi ve hemen ayağını uzattı

Ya Rasulallah sen abdest aldığında

Ashabı güzin efendilerimiz koşarak abdest suyunu alıp yüzlerie sürerdi

Bir defasında sormuşsun niçin böyle yapıyorsunuz

Bereket ve hayır umuyoruz demişler

Sende buyurmuşsun ki Allah ve Rasulünün sevgilisi olmak isteyen

Doğru söylesin emanete riayet etsin komşusunu incitmesin

Ne zaman Saadet düşünsek

Arkadaşlarından, o güzide Ashabından biri

Hamd eder Allah'a şükrü öğretir bize

Eba Eyyüb El-Ensari ona öğrettiğin kelimeleri söyler

Allah'tan başka ilah yoktur

Mülk ve saltanat onundur

Hamd onun hakkıdır

Onun ortağı yoktur