Defkhan Uzak

Her nefeste nikotin çeker bu kafa kaç dert gördü kanka

Bak yanarak yaşamak kolay mı kanacka

Gözlerinden her bi nota bana dağ

Damara kan vuran bu kalp dediğiniz içimdeki kara taş



Dünya döner güneş küser düşer bi yana yas

Bu devir şeytanın hala kendini bi bok sanar aşk

Yavaş yirmi beş kurşun yedim ben arkadaş

Mutlulukla benim oynadığımız oyun saklambaç



Aslan aç ormanında yalnızım

Kader denen çizginin sisli yollarında kalmışım

Kollarında sanmışım kendimi çok yanılmışım

Her ortamın yabancısı ne hazin yok sayılmışım



Kafam kırık tüter duman güler yalan

Benim sırtım yere gelmez de işte bazen çok döner kafam

Sönmez yanan bu yara ömrü al ve bas kumara

Her nefeste nikotin çeker oksijen dar bu ara



Uzak ferah bana düşlerim hapsedilen günahlarla gençliği mahvedilen

Bu dünyada düzgün zannedilen hep elimi attığım yerde yalan

İnsanların yüzleri maskeli hep dost düşman gülleri sahtedir hep

Bu dünyada düzgün zannedilen hep elimi attığım yerde yalan



Bilinmeyen bi meçhule uzar gider geceler

Gökyüzü güneş ve mutluluk bulunmayan bi yerdeler

Yutar gider seneler onlar hep biraz ilerdeler

Beyaz bi kağıda gömülür susar biter heceler



Kesilir soluk bu yolu çok yürüdüm bıktım artık

Geçmişimdeki tüm gecekonduları yıktım artık

Sıkıldım artık bulutlardan homie çıksın artık

Güneş ve şu kalbimdeki eski resmi yırtın artık



Fena hırpalandık iz bıraktı bende sis bıraktı

Derde saldı üstümdeki iz çıkarma bilmem

Gelde bak şu filme gel yakından izle

Şahidim şu caddeler inan her gece bela benimle



Enkaz yerinde tabut bekleyin bi cesedim

Nefesim öldü benden ne bi tablo kaldı ne resim

Neresi burası burası labirent

Ve hayat göz yaşıyla karışık içilen kanlı pert



Uzak ferah bana düşlerim hapsedilen günahlarla gençliği mahvedilen

Bu dünyada düzgün zannedilen hep elimi attığım yerde yalan

İnsanların yüzleri maskeli hep dost düşman gülleri sahtedir hep

Bu dünyada düzgün zannedilen hep elimi attığım yerde yalan