Yonca Evcimik Anne

Yine başım dertte yine kavga ettim anne
Bana yetti güçleri yenildim yaralandım
Belki diner bu sızı bir dokun yüreğime
Sen beni bu acılar için mi büyüttün
Mümkün değil geri vermen kağıttan gemilerimi
Bana masal bana ninni hem mavi düşlerimi
Çocuk gibi çaresizim hala çocuğum belki
Hiçbir şey değişmedi yine ağladım işte
Eyvah dayandı yine kapıya yalnızlık
Geri gönder sakın sakın açma anne
Eyvah bilirim yüzü nasıl kör karanlık
Sen koynuna al beni sakın verme anne...