Tuncel Kurtiz Sadakat

Sadakat, ne menem şeydir bu sadakat...
Sessiz kalmak mıdır? ...
Kıyametin kopacağını bile bile...

Ölüm gibidir sadakat pazarlığı olmaz,
Bir kere çizgiyi geçtin mi, yoktur dönüşü...

Ne umutlar fısıldarsa fısıldasın sana hayat,
Çeker gider sadık kalmaz sana....

Ama kötülük öylemi?
Hep yanı başındadır insanın..

Sözler verilir sözler unutulur...

Gün gelir ihanet eden sadakat ister...

Sadaka gibi verilmez sadakat...
İsteyen hepsini ister...

Sevdiğine sadık kalan adam,
Kendinden vazgeçebilen adamdır...

Sadakat sevdiğinin kalbini çıkarıp,
Elinde tutmaktır...
Ama sadakat yeğenim gerektiğinde o yüregi,
Alıp yere fırlatmaktır...

Sadakat ya birine koşmaktır
ya da birinden kaçmaktır...

Sadakat, erdem değildir esasında
sevgiden kör olmaktır...
Hep kaçtığın şeye,
Eninde sonunda yakalanmaktır, sadakat...

Yemin etmeden bir daha düşün...
Çünkü, sadakatla başlayan herşey ihanetle biter...