Merve Yavuz Insanoglu Nankordur

Uçsuz bucaksız gökyüzü
Sabırla bekler gündüzü
Kavuşunca güneşine
Ancak güler yüzü

Aramız bulutluydu
Rüzgar bekledim durdum
Su gibi aktın gittin
Güneşi haram ettin

İnsanoğlu nankördür
Güzel günü unutur
Göğsüne alıp sardığın
Yüreğini kurutur

Ay geceden beslenir
Aşıklara seslenir
Gönül onu duyarsa
Sevdaya heveslenir

Anılar ortak hala
Etmez başkası fayda
Gittiğin günden beri
Sırtımı döndüm aya

İnsanoğlu nankördür
Güzel günü unutur
Göğsüne alıp sardığın
Yüreğini kurutur