Laros Qadin

Salam ey sözləriylə bir şairi məhv edən qadın
Salam ey həyatımı Ahuzarə qərq edən qadın
Salam ey xəyallarımı əlvidayla dəfn edən qadın
hər gecələr yuxuma gəlib ağladan qadın
Səni mən çox sevdim şeir kimi qəzəl kimi
Səni mən çox sevdim xəstə həyatı sevən kimi
Heç vaxt düşünməzdim tərk edib gedərsən məni
Çünki mən özüm kimi vəfalı bilirdim səni
Günəşi utandırırsan inan ki bir gülüşünlə
O gülüş Allahdan sənə verilən bir hədiyyə
Olmadı başqalıryla dəymədi getməyinə
Sənə çox mən yaraşırdım soyadıma adın birdə
Sözlərim ağır gələr qulağlarına üzər səni
Məniydim hər an yanında əllərini tutan sənin
Bir vaxt xəyallar qurub evlənəy deyən qadın
İndiysə başqa evdə özgə ocağa olur gəlin

Nəqarət
Gəlməni istəmirəm sənin
Artıq Sən oldun özgənin x2
(Mənim ola bilmədin)
2'ci hissə
Bilmirəm ki kiminləsən və hardasan indi qadın
Gör nə qədər şeir yazdım heç birinidə anlamadın
Deyirdin ölənə qədər əllərini buraxmaram
Bəs niyə biz görüşmürük 3 ildi anlamdım!
Ağacdan bezəndə yarpaq edərdi küləyi bəhanə
Gəlişin edər mi xoşbəxt, gedişin qəlbi xərabə
Yoxmu bir çarə, qalmışam indi biçarə
Yazdığım hər misra edərdi yarı ifadə
Hər sətirdə sən varsan amma adını çəkmirəm sənin
Bilirəm deyilsən mənim olmusan artıq özgənin
Sadəcə yazmağımla birşeyi anladıram ki,
Yenidən sevmək üçün qəlbimdə yoxdu taqətim
Bəlkədə üzülərsən deyərəsn nələr çəkmisən
Narahat olma mənim çün artıq mən öyrəşmişəm
Səndən tək istəyim var nə vaxtsa qarşıma çıxsan
Gedərkən apardığın gəncliyimi verərmisən?