hiç aklımda yokken
hiç bir beğenim yokken
uzattın solgun bir yelpaze
sundun bana bir dünya
uğraştın da süsleyerek
alttan girip üstten çıktın
sonunda beni kandırdın
ben de kendimi açtım
sevdim içten bildiğim gibi
renkli gördüm sendekini
yakın durdum paylaştım kendimi
inandım olması gerektiği gibi
insan düşünmez ki o an aksini
bilmeden girdiğim sular beni içine çekti
koydun sırtıma her şeyini
bastırmaya başladın hızla
havasız kaldı tüm odalar
dondu coşkuyla akan sular
hata etmişim
olmayacak şeye olacak demişim
her seferinde sineye çekmişim
anlamaya çalışıp
karşılıksız hep orada
kapısız altın kafeste
aptalca aldanmışım