Ferman Toprak Beyaz Mendil

Bir beyaz mendil koydun gittin
Dönerim dedin dönmedin yar
Kar yağdı beyaz yürüdüm durdum
Üşüdüm biraz dağlara sordum
Beyaz mendili kokladım durdum
Dön gel artık yar Allah’ın için
Yanıyor yüreğim yanıyor bedenim
Sensiz olmuyor olmuyor sevdiğim
İkimizi toprak ayıramazken
Hatırlar mısın iki gözüm
Kıyamete kadar sözümüz varken
Sorgusuz,sualsiz,zamansız ve de erken
Unutma ki seven bir insana kalem kırılmaz
Tomurcuk bir güle kurşun sıkılmaz