Da Poet Sonbahar

Ya bak yine.
Meçhule doğru adımlarım hızlanır
Yalnız başımayım yağmur başımı ıslatırSokak eskimez, sokak herkesin aynası
Kavgası bitmez, malum herkesin var bi' damgası

Sonsuza rötarlı yine güneşin doğuşu
Işıklar sönünce birden karanlık konuştu
Yıldızlar avuç içime saklanıp doluştu
Bulutlar öfkelenip yine rüzgarla boğuştu

Buharlaşıp karıştım gökyüzünün yüreğine
Bir yanımda sonbahar, fırtınalar diğerinde
Bilmedin, çekildim cümleler giyip üzerime
Bi' şarkı oldum çaldım dans edip gölgelerimle

Tozlu bi' plak döner aklımın caddelerinde
Kaybolan sayfaların hayalden tümcelerinde
Çift düzine sene zamanın kor ateşinde
Mevsimler bana inat sonbahar her seferinde

Ağır ağır geliyor sonbahar
Yine sonbahar (sonbahar) yine sonbahar

Ağır ağır geliyor sonbahar
Yine sonbahar (sonbahar) yine sonbahar

Kirlendi ışıkları caddelerin
Cebimde ıslıklarım hepsini sarhoşluğa besteledim
Yaşamak kadar eski hikayenin kökleri
Zaten hayat dediğin bi' kaç perde gösteri

Bir rolüm yoktu herkes rollerini arıyorken
Renkler ve sesler başucumda duruyorken
Birkaç milyon sene gözümde uyku yok gene
Yatağımda ölü ve soğuk bir argo yatıyorken

Uzaklaştım şehir benim kadar donuktu
Benim kadar buruk sonbahar gibi soğuktu
Duvarlar konuşmaz sessizliğe tutuklu
Küskün mimiklerine maskeler mi umuttu

Ben bi' yol bulup tutundum yolun zamanın ötesine
Güç alıp hicivden, hayat karıştı nefesime
Çift düzine sene zamanın kor ateşinde
Mevsimler bana inat sonbahar her seferinde.