Bendeniz Nazli Yar

Kahbe kader
Sen aldın herşeyimi
Umudum durak yolarda
Kör oldum gittim akşamında
Son olsun bu acımam yalan sevdalara
Tenin değsin yanar idim
Her gün her kış sabahında

Kaderse kadar sevmekse sevmek
Hiç inanası değil boyun eymek(çekip gitmek)

Ah o nazlı yarin vefası hiç yoktur
ne arar ne de sorar
umudum yoktur