Allame - Şehir Sözleri
[Hook: Allâme & Ados](x2)
Zor gülüyor
Yüzüm askıda "Gitme!" diyor
Bana şehir hep gizleniyor
Kara gökyüzü zerk ediyor acılara beni
[Verse 1: Allâme]
Çilen ben, içim, dışım dert, kadehler savruluyor
Otuz yıllık öfkeyim, görüntüler karıncalanıyor
Keşkeler [?nüfuzahlar?] gururu tırmalıyor
Geçen zaman selviden bi' yar, durma, saçları yol
Gün bela, gece huzur için tek sermayem
Çoktan unuttum geçmişi fakat yumruklar sert hâlen
Yazabilmek cesaret, insan için umut rezalet
Eksilerini çıkar hayatının, ne kalır hesap et!
Mesafeler fiziksel jargon insanî telaşlar
Bu radyoaktif topraktan bi' aitlik yok başka (Hayır!)
Beyazlar aldı başını, gitti
Var olduğum bu evren çatık kaşlı, kirli
Yüzünü kara dumanlar okşar
İntihar tek [?şartlı?] kuşku on beş dak'ka dert
İçdahın acabasında cehennem dört metrekare bi' yer
Bu ateş düştüğünden fazla yaktı